Eliza Orzeszkowa - Nad Niemnem, tom pierwszy

WÅ›ród tej wesoÅ‚ej przyrody ludzie dziÅ› także byli weseli; mnóstwo ich ciÄ…gnęło po drogach i miedzach. Gromadami na drogach, a sznurami na miedzach szÅ‚y wiejskie kobiety, których gÅ‚owy ubrane w czerwone i żóÅ‚te chusty tworzyÅ‚y nad zbożami korowody żywych piwonii i sÅ‚oneczników. Od tych gromad laÅ‚y siÄ™ i pÅ‚ynęły po Å‚anach strumienie różnych gÅ‚osów. ByÅ‚y to czasem rozmowy gwarne i krzykliwe, czasem Å›miechy basowe lub srebrzyste, czasem pÅ‚acze niemowlÄ…t u piersi w chustach niesionych, czasem też pieÅ›ni przeciÄ…gÅ‚e, gÅ‚oÅ›ne, których nutÄ™ porywaÅ‚y i przedÅ‚użaÅ‚y echa ze stron obu: w borkach i gajach rosnÄ…cych na wzgórzach i w wielkim borze, który ciemnym pasem odcinaÅ‚ pozÅ‚oconÄ…, przetkanÄ… szkarÅ‚atem Å›cianÄ™ nadniemeÅ„skÄ… od wysadzanych srebrnymi obÅ‚okami bÅ‚Ä™kitów nieba. W tym ruchu ludzkim odbywajÄ…cym siÄ™ na urodzajnej równinie czuć byÅ‚o najpiÄ™kniejszy dla wiejskiej ludnoÅ›ci moment Å›wiÄ™ta: wesoÅ‚y i wolny w sÅ‚oneczny i wolny dzieÅ„ boży powrót z koÅ›cioÅ‚a.
5
W porze, kiedy ten ruch znacznie już stawaÅ‚ siÄ™ mniejszy, na równinie, z dala od tu i ówdzie jeszcze ciÄ…gnÄ…cych gromad, ukazaÅ‚y siÄ™ dwie kobiety. SzÅ‚y one z tej samej strony, z której wracali inni, ale zboczyÅ‚y znać z prostej drogi i chwilÄ™ jakÄ…Å› przebyÅ‚y w jednym z rosnÄ…cych na wzgórzach borków. ByÅ‚o to przyczynÄ… ich spóźnienia siÄ™, tym wiÄ™cej, że jedna z nich niosÅ‚a ogromnÄ… więź leÅ›nych roÅ›lin, które tylko co i dość dÅ‚ugo zapewne zrywaÅ‚a. Druga kobieta zamiast kwiatów trzymaÅ‚a w rÄ™ku niepospolitej wielkoÅ›ci chustkÄ™, która za każdym jej szerokim i zamaszystym krokiem koÅ‚yszÄ…c siÄ™ wraz z dÅ‚ugim ramieniem powiewaÅ‚a jak sporej wielkoÅ›ci chorÄ…giew. Z dala to tylko widać byÅ‚o, że jedna z tych kobiet miaÅ‚a w rÄ™ku pÄ™k roÅ›lin, a druga szmatÄ™ biaÅ‚ego pÅ‚ótna; z bliska uderzaÅ‚y one niezupeÅ‚nie zwykÅ‚Ä… powierzchownoÅ›ciÄ….
Info
Epoka: Pozytywizm
Rodzaj: Epika
Gatunek: Powieść